Milou Klompenmaker, wijkverpleegkundige
Door ons kunnen ouders wat meer ouder zijn, of kinderen kind.
Wij nemen zorgtaken van hen over zodat de verhoudingen binnen een gezin zo normaal mogelijk blijven. Een van mijn cliënten is een vrouw van mijn leeftijd. Haar ouders kunnen wel voor haar zorgen, maar dan zouden ze een hele andere band krijgen met hun dochter. Ik zou willen dat meer mensen zien hoe belangrijk ons werk is.
Tijdens de opleiding verpleegkunde koos ik voor de richting ziekenhuis, maar dat was niet echt mijn ding. Mensen lagen er zo kort dat ik ze nooit echt kon leren kennen. In de wijkverpleging kan dat wel. Je komt langere tijd bij mensen en komt in hun leefsituatie. Je bouwt echt een band met hen op.
Door wijkverpleging kunnen veel patiënten thuis blijven wonen. Dat vind ik heel gaaf. En ik vind de gebroken diensten die je in de thuiszorg hebt juist een voordeel. Ik werk ’s morgens en ’s avonds. ’s Middags heb ik tijd voor mezelf. Dan kan ik op een mooie dag naar buiten, genieten van de zon. Of in de winter van de sneeuw.’