Mantelzorg – Casemanager dementie Rianne Leeftink vertelt

Mantelzorg is zoveel meer dan hulp bij het wassen en aankleden, hulp bij het huishouden of boodschappen doen voor een ander. Het bieden van hulp begint meestal met iets kleins en dat wordt in de loop van de tijd steeds meer en vaker. Mantelzorg is niet vrijwillig, je kiest er niet voor. Ongemerkt word je mantelzorger omdat je een emotionele band hebt met degene waarvoor je zorgt.

Mantelzorg bij dementie
Bij zorg voor je naaste met dementie betekent dit over het algemeen (naarmate de ziekte vordert) dat je de regie gaat overnemen om structuur te bieden in het dagelijks leven. Dit is nodig omdat er anders situaties ontstaan waarbij de veiligheid van je naaste in het geding kan komen. Onveilige situaties in huis kunnen ontstaan omdat het inzicht in het eigen functioneren verdwijnt, het dag- en nachtritme kan omdraaien en men kan wellicht ’s nachts de straat op gaan. Maar ook wanneer iemand de weg niet meer weet in huis of daarbuiten en verdwaalt.

Had ik het echt niet langer zelf kunnen doen?
Tot het moment dat het thuis niet meer gaat en je als mantelzorger de zorg uit handen moet geven, omdat 24- uurs zorg noodzakelijk is. Het besluit om je naaste te verhuizen naar een verpleegafdeling is verschrikkelijk moeilijk! Mensen in je omgeving zeggen soms dingen als: ‘wat zal het een opluchting voor je zijn dat je de zorg kunt overdragen’ of ‘het was ook veel te veel voor je en nu heb je eindelijk weer tijd voor jezelf’ en ‘je bent al zo lang alleen maar aan het zorgen, dat is nu gelukkig voorbij.’ Allemaal waar en toch komen er ook andere gevoelens voor in de plaats. ‘Had ik het niet langer zelf kunnen doen? Was het echt wel noodzakelijk? De mensen van het verpleeghuis zorgen voor een hele afdeling met bewoners zoals mijn naaste, ik had alleen mijn naaste maar om voor te zorgen. Mijn naaste woont nu in het verpleeghuis en ik? Ik doe weer gezellige dingen terwijl……’.

Hoe moet ik nu verder met mijn leven
Vaak hebben mantelzorgers last van dergelijke schuldgevoelens en blijkt dat het invullen van die ‘vrije’ tijd voor zichzelf helemaal niet zo makkelijk is. De medewerkers van een verpleegafdeling gaan na hun dienst weer naar huis, maar een mantelzorger zorgt 24 uur per dag, 7 dagen in de week. De periode na een opname is een wirwar van gevoelens en emoties en soms komt iemand daar alleen niet uit. Praat er met iemand over! Dat mag met een professional zoals een huisarts of praktijkondersteuner maar kan ook met een goede vriend of een buurvrouw die hetzelfde heeft meegemaakt. Of neem contact op met de casemanager dementie als die in beeld was. Hij of zij kan u ook verder helpen. Het maakt niet uit met wie, maar praat erover zodat u (samen met uw naaste in het verpleeghuis) weer van de fijne dingen in het leven kunt genieten.

Meer informatie of hulp nodig?
Neem gerust contact op met een casemanager dementie in uw gemeente, cliëntadviseur of team wijkverpleging bij u in de buurt. T. 0900 0678 of casemanagersdementie@zorgaccent.nl